Het eerste oogkamp na de aardbeving kwam voor Ash net op tijd. Na haar staaroperatie kan zij gelukkig weer zien. Bij de aardbeving in Nepal vorig jaar liepen veel mensen oogletsel op door rondvliegend puin. Ash Gurung (40) liep geen oogletsel op. Voor haar kreeg de aardbeving een heel andere, vervelende nasleep.
Ash was zes maanden zwanger van haar zesde kind toen de aardbeving kwam. Haar dorp, Barpak, werd volop getroffen. Het gezin overleefde de ramp. Maar zij waren hun huis – alles – kwijt. Er was niets meer over van hun dorp. De maanden erna leefde het gezin onder een plastic afdakje. Later werd het iets beter en kwamen er golfplaten. Maar het regenseizoen diende zich aan. En er was weinig te eten. Ash en de baby in haar buik moesten het ermee doen.
Tijdens de bevalling leek het alsnog mis te gaan. Ash kreeg een enorme bloeding. Als door een wonder overleefde zij ook deze beproeving. Maar daarna merkte ze dat er iets mis was. In een paar maanden tijd kwam er een dichte waas voor haar rechteroog. Ze begon zo slecht te zien, dat het moeilijk werd om in de puinhopen na de aardbeving voor zes kinderen te zorgen.
Pas veertig jaar en ze werd blind! Hoe moest Ash voortaan voor haar zes kinderen zorgen? En hoe konden zij en haar man nu hun huis, hun leven, hun toekomst weer opbouwen? Toen vernam ze via de radio dat er een oogkamp kwam in een dorp verderop. Daar hoorde ze van Dr. Indra Man wat er met haar aan de hand was. In het rechteroog van Ash ontwikkelde zich staar. De arts legde uit dat dat soms snel kan gaan onder barre omstandigheden – slechte voeding, net bevallen, een bloeding, kou, ontberingen en stress.
Maar gelukkig – zo vertelde de arts – was het oogkamp voor Ash op tijd gekomen. Na een staaroperatie zou zij weer kunnen zien. De moeder die beproeving na beproeving had doorstaan, was zenuwachtig voor de operatie, maar liet zich niet weerhouden. En nu kan zij er weer zijn voor haar gezin. “Mijn zicht is beter dan ooit. Ash is nu met haar man hun woning weer aan het opbouwen.
