In de wachtkamer van het ziekenhuis in Zambia zat een jonge vrouw. Haar hoofd voorovergebogen, handen in haar schoot. Dezila (34) had staar aan beide ogen en zag bijna niets meer.
In het ziekenhuis in Macha, een dorp in de zuidelijke provincie van Zambia, is een kleine oogafdeling. Hier werken de mensen keihard om oogpatiënten als Dezila te helpen. Maar het is niet genoeg.
In deze provincie wonen twee miljoen mensen. Er zijn naar schatting 23.000 mensen blind door staar. En er zijn op dit moment maar twee oogartsen die staaroperaties kunnen doen. Ik hoef niet uit te leggen dat dit veel te weinig is.
Sinds begin 2017 werkt Eye Care Foundation in Zambia aan het verbeteren van oogzorg. Als Nederlandse oogarts ben ik hier samen met mijn vrouw, zij is optometrist, om het oogheelkundig team te helpen en oogzorgprofessionals te trainen. Dit werpt al vruchten af. Voorheen konden alleen ooginfecties en allergische reacties behandeld worden. Nu kunnen de mensen – dankzij de steun van donateurs – hier ook terecht voor staaroperaties. Ook reist het oogteam geregeld naar afgelegen dorpen om oogpatiënten zoveel mogelijk ter plekke te helpen. Patiënten die een staaroperatie nodig hebben, verwijzen we door naar het ziekenhuis in Macha.
Dat is hier in Zambia op dit moment het hardst nodig: staaroperaties. Het leven van mensen met vergevorderde staar is zwaar en eenzaam. En hun blindheid treft het hele gezin.
Dezila was niet in staat om voor haar gezin te zorgen. Ze heeft een dochtertje en zou dolgraag nog een kindje willen. Ze kon niet meer werken op hun stukje grond, waar zij mais verbouwen. Alles kwam neer op haar man, Charles. Maar hij moest ook elke dag vis vangen en verkopen.
Toen het oogteam in het afgelegen dorpje van Dezila kwam, zagen zij hoe het gezin woont. Ze hebben een klein hutje. Er is een kamertje waar ze slapen en een soort woonkamer. Daar staan een paar emmers, manden en pannen, verder niets.
Het was direct duidelijk dat Dezila staar aan beide ogen had. Toen haar verteld werd dat ze geopereerd kon worden aan beide ogen en weer zou kunnen zien, reageerde ze bijna niet. Gelukkig moedigde haar man haar aan om de operatie te laten doen. Er was ruimte in de terreinwagen, daardoor konden Dezila en haar man direct met het oogteam mee naar de kliniek. Dat was 2,5 uur rijden en het grootste deel van de route was een hobbelige zandweg. Maar het was zo de moeite waard! Dezila’s operatie verliep, zoals te verwachten was, voorspoedig.
En weet u… het is echt prachtig wat er gebeurt wanneer iemand weer kan zien.
De dag na de operatie zag ik een heel andere vrouw. Lachend zat Dezila te praten met andere patiënten: “Ik ben blij dat ik een mooie rok aan heb vandaag, nu kan ik dat weer zien.” Even later wapperde ze een wesp weg en barstte in lachen uit: “Die kan ik nu ook weer zien!”
Onderweg terug naar huis vertelde ze hoe blij ze was dat zij weer op het landkon werken en voor haar gezin kon zorgen. “Nu wil ik niets liever dan nog een kindje. Nu durf ik hier weer over te dromen.”
Ik ben heel dankbaar dat ik de kans heb iets te doen voor mensen als Dezila.
En die kans heeft u ook.
- Voor 35 euro geeft u een staaroperatie aan iemand als Dezila;
- Met 50 euro helpt u het oogteam om screenings te doen in de afgelegen dorpen;
- Met 65 euro draagt u bij aan de opleiding van lokale oogzorgprofessionals, zodat het oogteam kan uitbreiden en meer mensen kan helpen en opereren.
Ik hoop dan ook dat u helpt met een gift, elk bedrag is welkom.
Alvast heel erg bedankt.
Oogarts, werkzaam in Macha Ziekenhuis, Zambia
PS Toen we weer wilden vertrekken, kwam de man van Dezila aangelopen met acht dorpsgenoten. Allemaal slechtziend of blind. Met uw gift kunnen wij hen ook helpen. En hetzelfde doen voor mensen in andere dorpen.