Interview met Dr. Indra Man Maharjan, medisch directeur van het Himalaya Eye Ziekenhuis, Pokhara
Covid en de situatie in het noordelijke buurland China zijn vanaf begin februari onderwerp van gesprek in de gezondheidszorgorganisaties in Nepal. De overheid kwam pas laat met richtlijnen. Ziekenhuizen en klinieken waren daardoor op hun eigen beoordelingsvermogen aangewezen. Oogzorg is door Nepal (nog) niet opgenomen in de algehele gezondheidszorg. Om deze reden hoeven ze niet te rekenen op extra financiële ondersteuning en beschermingsmiddelen.
Dr. Indra Man Maharjan is Medisch directeur van het Himalaya Eye Ziekenhuis in Pokhara vertelt “Binnen het management van ons ziekenhuis konden we door alle onzekerheden en bij gebrek aan data niet goed inschatten wat de beste handelwijze moest zijn. Er waren geen overheidsrichtslijnen dus zetten wij het ziekenhuiswerk, inclusief chirurgie, training en werk op locatie, voort zoals gepland.” Het ziekenhuis ontvangt normaal gesproken zo’n 24 tot 30 oog patiënten per dag.
Vanaf begin maart besloot de directie van het ziekenhuis vanwege de ongunstige situatie in China en andere Europese landen extra beschermingsmaatregelingen verplicht te stellen: handen was instructies geven, desinfecterende middelen om handen te wassen beschikbaar stellen, het dragen van handschoenen en maskers verplichten etc. Omdat de overheid nog steeds geen richtlijnen had opgesteld werden alle diensten wel voortgezet.
Pas toen de internationale situatie verergerde en de WHO ook Nepal als gevarenzone aanwees, nam Nepal Netra Jyoti Sangh (NNJS), de nationale oogzorgorganisatie, in de tweede week van maart het besluit om alle outreach activiteiten en trainingsprogramma’s binnen de oogziekenhuizen stop te zetten. De reguliere diensten bleven toen nog even buiten schot.
Op 24 maart kondigde de Nepalese regering een volledige lockdown aan. Dat was het moment waarop alles werd gesloten, dus ook alle ziekenhuisactiviteiten. Ruim een maand lang, tot 27 april, was het ziekenhuis alleen bereikbaar voor noodgevallen.
Eye Care Foundation heeft zich deze afgelopen maanden ingezet om de hoognodige persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) die nuttig zijn bij het onderzoeken van de patiënt, beschikbaar te krijgen voor artsen en personeel in het oogziekenhuis om zo de – mede door onze donoren – opgebouwde infrastructuur te helpen beschermen.
De oogzorg in het ziekenhuis wordt nu op een meer systematische manier voortgezet door het openen van twee extra onderzoekskamers met mankracht. Zo kan een veilige afstand tussen patiënt en medisch personeel worden aangehouden. Ook zijn er meer ondersteunende diensten zoals optiekzaken en medicijnverstrekking opgezet.
Voor Dr. Indra is de veiligheid van zijn medisch team en de patiënten van het grootste belang. De directie van ziekenhuis beraadt zich nu hoe ze moeten beginnen met chirurgische diensten. Dit is een van de prioriteiten aangezien deze bijna 85% van het ziekenhuisinkomen genereert. Er is echter nog geen concrete beslissing genomen. Gekeken wordt naar voorbeelden bij andere oogziekenhuizen.
Dr. Indra verwacht dat outreach werk een van de laatste activiteiten zal zijn die weer worden opgestart. “Bij outreach projecten heb je direct met veel mensen in een menigte te maken en zijn er dus extra beschermingsmaatregelen nodig. Denk aan beschermende uitrusting en kleding, ontsmettingsmaterialen, thermische pistool en infraroodthermometer, ruimere voertuigen voor transport, meer lokale vrijwilligers, ruimere wacht- en behandelruimtes voor patiënten, een extra stimulans voor personeel om in deze risicoperiode te werken, meer informatiemateriaal en radio-aankondigingen met veiligheidsinstructies etc. Dit brengt allemaal extra kosten met zich mee. Bovendien zijn alle scholen al ongeveer drie maanden gesloten, dus als deze weer open gaan hebben leerlingen veel werk in te halen. Er is dan geen tijd voor andere extra activiteiten. Ik verwacht daarom dat we veel minder schoolkinderen zullen bereiken dit jaar.”
Dr. Indra benadrukt ten slotte dat het ziekenhuis zeer beperkte beschermings- en ontsmettingsmaterialen heeft. En het is hem duidelijk dat hij daarvoor niet bij de Nepalese overheid kan aankloppen. “Het kan niet zo zijn dat schoolkinderen die slecht zien of ouderen met staar nu extra gedupeerd worden. Goed zicht kan nu helemaal levens redden! We wachten dus nu met smart op toestemming van de overheid om dergelijk werk op locatie te mogen uit te voeren zodat wij hen weer kunnen bereiken. Met steun van donoren van ECF kunnen we drempels wegnemen en de besluitvorming versnellen!’
Geef daarom gul. Mensen met slechtzicht of die blind zijn kunnen uw hulp juist nu zo goed gebruiken!